Op vakantie

Ons vakantieadres in Frankrijk had slecht telefonisch bereik en de WiFi was behoorlijk waardeloos. Dat ondervonden niet alleen mijn man en ik, maar ook onze vier klagende dochters. Gelukkig bestaan er op 11 en 8-jarige leeftijd nog andere mogelijkheden tot plezier, waaronder het zwembad en de omgeving.
Ik had weinig last van de het slechte bereik, ik had namelijk een vol hoofd en een hoop te verwerken. Het moment dat ik echt hinder ondervond, was toen de schooldirecteur van de Columbusschool mij probeerde te bellen. Na wat heen en weer gebel, lukte het toch via FaceTime.
Ik had een dag meegelopen op deze school en was enthousiast. Helaas voor mij hadden ze het team compleet in juni en ben ik verder gaan zoeken.
Ik weet niet goed wat voor bewegingen er nog gaan in onderwijsland in de zomervakantie, maar de directeur belde mij terwijl ik op een ligstoel in de Franse zon lag met de vraag of ik nog beschikbaar was. Al snel feliciteerde hij mij met mijn baan, maar na het telefoontje verbaasde ik mij er toch over. Het team compleet hebben vóór de vakantie, is kennelijk relatief? Wat een zenuwen voor een directeur moet dat opleveren.

0-week

Nooit geweten dat de 0-week bestaat. Als kind denk je niet na over de juf of meester die het klaslokaal in orde maakt. Het is er gewoon. Zelfs als ouder stond ik niet stil bij het feit dat een week voor de schoolstart leraren al staan te zwoegen, met tafels en stoelen slepen, kasten inrichten, schriften schrijven en commissies verdelen.
Nu dus wel. Het Franse platteland hadden we verruild voor de Nederlandse polder en de vakantie was voorbij. Onwennig stapte ik de school binnen. Geen idee wat ik kon verwachten, maar ik had er zin in. We hadden een week om de school / ons lokaal klaar te maken voor de start van het nieuwe schooljaar. Regel is dat je de dagen werkt die je normaal ook werkt, maar voor mij werden het vijf dagen verhuizen.

Co-teaching

Ik maakte de eerste dag kennis met mijn begeleidster vanuit school, Natascha. Veel ervaring voor de klas en als IB’er, nu aan mij ‘gekoppeld’ om mij op te leiden. In ieder geval tot de herfstvakantie. Daarna is het dus aan mij. Of niet, dat is nog onzeker, maar zes weken is nu in ieder geval zeker.
We bespreken heel veel en stellen doelen vast. Nog licht onzeker want van mijn opleiding heb ik nog niets gehoord, dus we starten hiermee voorlopig.
De dag erna neem ik deel aan mijn eerste schoolvergadering. Ook daarvan heb ik geen idee hoe het gaat. ‘Vergadering’ was voor mij als kind altijd iets mysterieus. Iedere dinsdagmiddag hadden mijn leraren vergadering. Ze keken er heel ernstig bij als ze het zeiden. Waar zouden leraren allemaal over vergaderen. Onze leraren zaten in ‘het kamertje’, wat ik me alleen kan herinneren als een donkere, bruine jaren tachtig kamer met een bruine bank, blauwe rook en het stalen bureau van de directeur.
Deze vergadering in het hier en nu had een duidelijke structuur, waarbij een groot deel opging aan het ‘Oeps-formulier’. De eerste zes weken zit je strak op je groepsregels. Kinderen luisteren niet? Één keer waarschuwen en daarna, hoppa! Een ‘oeps’ invullen. Ga maar nadenken over je gedrag. Luister je dan nog niet? Whoppa! Daar is het gat van de deur, ga maar naar de directeur.
Ik hoop dat dat niet te vaak gaat gebeuren. Weer refererend aan vroeger is voor mij ‘uit de klas gestuurd worden’ echt een soort doodzonde. Dan had je het wel heel erg bond gemaakt.
De commissies werden ook verdeeld. Dat zijn er veel! Ik heb mezelf opgegeven voor de Kinderboekenweek-commissie. Aangezien ik bezig ben met een kinderboek en ik mezelf daarmee kinderboek(en)schrijver vind, vind ik dit een goede commissie. Nadat ik mezelf heb opgegeven, hoor ik dat je als beginnende leerkracht nog niet verplicht bent om deel te nemen aan een commissie. Ach ja. Wie a zegt…

Verhuisbedrijf

De grote startvergadering is achter de rug. Nu begint het zware, fysieke werk en nogmaals: nooit aan gedacht dat dit gebeurde. De levering schoolboeken en schriften staat klaar in de hal. Deze moet uitgepakt, gecontroleerd en opgeruimd worden. Van de bestelling blijkt niet alles te kloppen. Herkenbaar uit mijn vorige functies. Er is altijd wel wat mis met bestellingen. Alles wordt in gang gezet om de boel op te lossen. Mooie samenwerking.
Dan nog de klas. Om een lang verhaal kort te maken: een verhuisbedrijf inhuren was best handig geweest. We hebben de rest van de week gesleept met kasten, tafels, stoelen en dozen. Met succes. Volg je me al op LinkedIn of Instagram (oké oké, Insta), dan heb je deze foto’s al gezien:

Hard gewerkt met z’n drieën in de klas. I rest my case.

Bij de start van het schooljaar hoorde ook de leerlingenoverdracht. Hoewel juf Inge haar groep 3-klas meeneemt naar groep 4, is het voor Natascha en mij wel belangrijk welke leerlingen er in de klas zitten. Wat zijn hun positieve eigenschappen, waar zitten ze zichzelf in de weg en hoe kunnen we ze helpen hun talenten te ontwikkelen. Interessant en ook belangrijk voor het klassenmanagement. Klassenmanagement? Nooit van gehoord. Weer een nieuw woord geleerd en het zal nog vaak terugkomen.