Juf Tomaat

De Grote Dag komt met rasse schreden dichterbij. Ik loop zoveel mogelijk mee met juf Inge, geef nog wat rekenlessen en val zelfs een middag in. Dat de directeur mij dit vraagt, vind ik al heel wat. Hij heeft laatst met de IB’er (Intern Begeleider) een les van mij bijgewoond en vond dat het – voor een beginner – goed ging. Nu mag ik zelfs een ervaren (inval)leerkracht twee uurtjes vervangen.
Ik informeer de dag ervoor bij de invalleerkracht wat ik kan doen in de klas. Het klinkt simpel:
“Oh, we hebben gerekend, dit kunnen ze al, laat ze maar wat schrijven. Je kan ook nog technisch lezen met ze. Zij weten wel welke pagina ze zijn. En ze moeten de tafels schoonmaken want het is bijna zomervakantie.”
Goed. Een middagprogramma is er dus niet echt. Daar ga ik het niet mee redden. Internet en Pinterest staan vol met tips van bloggende juffen en meesters, dus besluit hun ideeën te volgen. Ik print thuis wat formulieren voor de kinderen uit met vragen als ‘wat vond je het leukste dit jaar’ en ‘wat heb je geleerd’ en ‘wat was je leukste dag’. Zo leer ik ze hopelijk een beetje kennen. Ik neem ook nog een verhaaltje mee dat ik ooit zelf heb geschreven. Als er tijd over is, dan kan ik dat wel voorlezen. Moet lukken zo.

De tweede helft van dinsdag is dus voor mij. Ik heb het voorbereid, maar ik leer al snel dat je in het onderwijs nergens op bent voorbereid, ook al denk je zelf dat je dat wel bent. De middag verloopt chaotisch. Ik wil ze aan het schrijven zetten, maar de kinderen blijken (of zeggen) dit ‘s ochtends al afgemaakt te hebben. Dan gaan we technisch lezen. Dat kan ik, want dat doe ik met mijn dochter in de klas ook. Iets veiligs dus. Tijdens mijn instructie komt een enthousiast groep 7-meisje de klas binnen en begint een verhaal over playback show en er moet NU een groepje gekozen worden. Wat? Ik probeer de kinderen rustig te krijgen, maar krijg geen aandacht.
“Juf, u heeft best een zachte stem. Dat moet u wel oefenen. Laat mij maar even.” Het meisje neemt het over en staat als een volleerd juf de klas te dirigeren.
Het hek is van de dam: schoonmaken van de tafels mondt uit in een zwembad (waarvan ik nog zei dat ik dat dus niet wilde), drie leerlingen van andere klassen zijn jarig en verwachten een felicitatie van me, nog een juf die een boekje over zomeractiviteiten wil uitdelen en ik die daar als een rode tomaat probeert tussendoor te komen.

Ik deel mijn zorgvuldig uitgekozen kennismakingsformulieren uit. Ik hoop op een aantal van die heerlijke kinder-antwoorden en die krijg ik. Favoriete dag: woensdag. Wat hoop ik voor volgend jaar: dat juf Dafnete komt.
Ik laat de emmer water en de sponzen voor wat het is. De klas is een zwembad geworden en er is nog geen kast schoongemaakt. Ik pak mijn verhaal ‘Een heel bijzondere wandeling’ en vertel dat ik het zelf heb geschreven. Dat vinden de kinderen wel leuk. Ze luisteren, maar na vijf minuten worden ze onrustig. Na tien minuten is het bijna tijd om naar huis te gaan en een jongen attendeert mij daarop. Hij heeft gelijk. Ga maar opruimen. De dag is klaar en daar ben ik zelf nog het meest aan toe. Mijn hoofd is net zo rood als de rode broek die ik draag. Ik ben Juf Tomaat! Ik ben kapot van deze twee uurtjes! Hoe moet dat straks na een hele dag…

Het veld-assessment

Na duwen en trekken weet ik uiteindelijk wie ‘op mij afgestuurd worden’ om mijn les te beoordelen en mij de felbegeerde ‘geschiktheidsverklaring’ te geven. Twee man sterk staat woensdagochtend 10 juli bij de deur van het klaslokaal. Een vertegenwoordigt Windesheim, de ander zal het oordeel vellen namens de ASG. En eerlijk gezegd wil ik het hele lange verhaal dat ik zou kunnen vertellen flink inkorten.

Mijn zorgvuldig voorbereide rekenles ging waardeloos. In ieder geval voor mijn gevoel. Ik sprong rond voor het digibord, probeerde er wat van te maken maar was zo zenuwachtig dat ik vergat ervan te genieten. Mijn plezier werd overschaduwd door emoties, een te hoge lat en even te hoge verwachtingen. Uitslag van het assessment: ja ik heb mijn geschiktheidsverklaring gekregen en gelukkig is de voorwaarde ervan dat ik in ieder geval de eerste zes weken alleen voor de klas mag staan met een ervaren leerkracht.
De directeur schrok toen hij dit hoorde. Waar haalt hij die vandaan… Gelukkig heeft hij het in korte tijd geregeld. Na de zomervakantie mag ik onder het mom van ‘co-teaching’ voor groep 4 staan. Juf Natascha zal mij begeleiden en de eerste kneepjes van het vak leren.
Voor nu: zomervakantie. Ik heb het even gehad, het is tijd voor ontspanning. Alles is verder geregeld, de stress ligt achter mij. Klaar voor vijf weken helemaal niks. Fijne zomervakantie!